Hoe vaak wordt dat routinematig gezegd. Aan de betekenis ga je dan al snel voorbij. Ik leerde vooral de versie dat je zaken goed moest vastleggen, dus opschrijven. Dan wist je later beter hoe iets zat en liep je minder risico. Werkverantwoording, bestede tijd en materialen en zo werden je nota’s te onderbouwen. Alles lag vast. Krijg daar nog maar eens een vinger tussen!
Onze maatschappij is er tegenwoordig van doorspekt. Van schrijven en blijven. Alles ligt vast in kwaliteitssystemen en protocollen. Die worden dan regelmatig gecontroleerd door audits en steekproefsgewijze controles. En ook daarvan worden weer rapporten gemaakt die op hun beurt vast weer door een ‘onafhankelijk orgaan’ worden gecheckt. Waarop mogelijk sancties en aanbevelingen volgen die weer leiden tot de aanpassing van al die systemen en protocollen die dan weer dienen gecontroleerd…… Pfffffff.
We schrijven wat af. Maar blijven we ook?
Ik vraag het me af. Wat verspillen we in mijn ogen veel kwaliteit en moeite en veel van onze energie aan het vastleggen, dat schrijven. Dat leidt in mijn ogen tot onnodig hoge prijzen voor veel van de dienstverlening die we nodig hebben. En frustratie voor hen die ermee te maken hebben.
Kijk maar eens naar de kosten van al die managementlagen in de gezondheidszorg en onderwijs. Veel regels, veel controles en steeds weer aanpassingen. Maar ook het bedrijfsleven kan er wat van.
Hoeveel meer zouden we tot stand kunnen brengen wanneer we die energie vrij kunnen besteden. Met wellicht soms een onjuiste inschatting. Maar vooral met focus en plezier, en het idee dat je zelf of met je team heel wel in staat bent de goeie beslissingen te nemen.
Dat je creativiteit kunt inzetten in plaats van dat handboek te raadplegen. En niet daardoor het risico loopt op een negatieve beoordeling.
Wat minder schrijven en toch blijven Daar geloof ik wel in.
Bob Hoogstra.
